Św. Izaak Jogues
W kalendarzu liturgicznym wspominamy dziś postać św. Izaaka Jogues’a – jezuity, męczennika kanadyjskiego.
Urodził się w Orleanie 10 stycznia 1607 r. jako trzeci syn kupca tekstylnego. Uczył się w miejscowym kolegium jezuickim. W roku 1624 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego.
Nowicjat odbył w Rouen pod kierunkiem sławnego Ludwika Lallemant. Po odbyciu studiów filozoficznych był regensem w kolegium w Rouen, gdzie zetknął się z przyszłymi misjonarzami i męczennikami, Janem de Brébeuf i Karolem Lallemand. Studiował następnie w trybie nieco przyśpieszonym teologię w Clermont, a w roku 1636 został w Paryżu kapłanem.
Odbywszy tzw. wielkie rekolekcje (tzn. trzydziestodniowe), w kwietniu tegoż roku wsiadł wraz z siedmiu innymi na statek w Dieppe. Po przybyciu do Québecu (Kanada), rychło rozpoczął pracę misyjną wśród Huronów, którzy nazwali go Ondessonk – Drapieżnym Ptakiem. Pracował następnie przy budowie pomieszczeń stacji misyjnej pod wezwaniem Matki Najświętszej, potem towarzyszył innym, także o. Karolowi Garnier, późniejszemu męczennikowi i świętemu, w wyprawach misyjnych do różnych szczepów indiańskich. W jednej z wypraw brał udział także drugi wspominany dziś jezuicki święty – francuski, świecki brat – Jan de Lalande.
Gdy w sierpniu 1642 r. wracał do Québecu, dostał się do niewoli irokeskiej, w której był poddany okrutnym torturom, ale po piętnastu miesiącach udało mu się zbiec. Po dłuższej wędrówce dotarł do Nowego Amsterdamu (dziś Nowy York) i stamtąd odpłynął do Anglii. Na Boże Narodzenie 1643 r. wylądował w porcie Brest. Jego pobyt we Francji wzbudził niemałą sensację.
Papież Urban VIII zezwolił mu mimo strzaskanego kciuka na odprawianie Mszy św., mówiąc: Indignum esset Christi martyrem Christi non bibere sanguinem (byłoby rzeczą niegodną, aby męczennik Chrystusowy nie mógł pić Jego Krwi). Na wiosnę 1644 r. Izaak wyjechał z powrotem do Ameryki. Po dwu latach pracy w Ville-Marie, wysłany został razem z kartografem Janem Bourdon do Irokezów, aby przygotować pokój.
18 października 1646 r. zabity został jednym uderzeniem topora w Ossernenon (Auriesville), oskarżony o to, iż zdeponowana przezeń skrzynia spowodowała suszę i złe zbiory. Izaak pozostawił po sobie nieco listów i drobne pisma, m.in. także opisy wizji, którymi był udarowany.
Beatyfikował go wraz z siedmioma innymi męczennikami kanadyjskimi (pięciu kapłanów i dwóch braci jezuickich) Pius XI w r. 1925. Tenże papież dokonał w pięć lat później uroczystej kanonizacji. Święto u jezuitów obchodzono 26 września.
RED.
